Avicularia diversipes (C. L. Koch, 1842)
Pochodzenie: Brazylia.
Potoczna nazwa angielska: Amazon Sapphire Pinktoe.
Na początku błędnie oznaczona jako Avicularia fasciculata, jakiś czas była rozpowszechniana pod tą nazwą w końcu poprawnie zidentyfikowana w 2009 roku jako Avicularia diversipes. (Więcej TUTAJ)
Gatunek bardzo ciekawy, warto nabyć młode osobniki żeby zobaczyć jak zmienia się ubarwienie z każdą wylinką.. i że dorosłe (według niektórych) nie są już takie piękne. 
W zachowaniu i usposobieniu bardziej przypomina pająki z rodzaju Tapinauchenius (choć nie jest aż tak szybka) czy Iridopelma (choć nie bywa tak agresywna; niektórzy hodowcy twierdzą ze powinna przynależeć do tego rodzaju, jest bardzo zbliżona budową ciała, wzorkiem u młodych na odwłoku – jednak dorosłe samce nie posiadają haków; bardzo podobnie jest u innego gatunku – Avicularia sooretama). Szybki, skoczny ale bardzo szybko się męczy. Agresję, a raczej „stawianie się” zaobserwowałem dosłownie parę razy wyłącznie u osobników wpuszczonych do nowych zbiorników, lub tam gdzie nie miały się schować.
Gniazda często buduje przy ziemi, albo w środkowej strefie zbiornika, czasami nie robi ich wcale. Sprawnie wykorzystuje naturalne kryjówki.
Jest to niewielki ptasznik, samica rzadko kiedy przekracza 5-5,5cm DC. Samce mniejsze, ale rozstaw łapsk budzi respekt. Bardzo szybko rośnie, zdarza się ze młode osobniki przechodzą wylinki co trzy tygodnie.
Jako terrarium wystarczy zbiornik 25x25x25cm, pamiętajmy tylko aby zawierał
co najmniej jedną kryjówkę, świetnie nadaje sie do tego celu podziurawiona rura korkowa.
„Diverki” często budują w niej gniazda wykorzystując każdą szczelinę i zręcznie zalepiając
ją pajęczyną.
Rozmnażanie dość proste, nigdy nie zaobserwowałem agresji baby w stosunku do samca.
Można spokojnie zostawić je razem i udać się na impreze/do pracy/na miasto..
Samica lepi kokon dość późno (jak na ten rodzaj) po kopulacji, zazwyczaj czeka sie
powyżej dwóch miesięcy – choć nie jest to reguła.
Kokon zabieramy samicy po 25-30 dniach i umieszczamy w inkubatorze, mozna go spokojnie przedziurawić i podziwiać nimfy II. Po około dwóch tygodniach zaczynają linieć, i oczom naszym ukazują się najładniejsze chyba spajderlingi wśród Avicularii.
Warto sobie zostawić trochę młodych a nie puszczać od razu „w świat” bo obserwacja
zmiany barw po każdej ich wylince to sama przyjemność.
Ciężko odradzić gatunek początkującym, bo pająk arcyciekawy. Choć radzę uważać na
szybkość – można łatwo zrobić robalowi krzywdę, jeżeli zdarzy się że ucieknie
i próbujemy go złapać „czym się da”.